МАМ… Я ЛЮБЛЮ ТЕБЯ!/Մամ... ես քեզ սիո՜ւմ եմ

МАМ… Я ЛЮБЛЮ ТЕБЯ!

В 2 часа ночи слышу топот маленьких ножек: доченька пришла в мою комнату. Я лежу тихо и едва дышу. Может быть, она вернется к себе и не потревожит меня, спящую…

— Мама! Мамочка! — зовет она чуть осипшим от сна голоском.

— Да…Что случилось? — еле-еле я в ответ, не в силах скрыть своей досады. Она замолкает, глаза ее блестят в тусклом свете.

— Мам… Я люблю тебя!…

— А я тебя…

— А я сильнее!…

Ложится рядом и тут же засыпает. Но ее слова все еще висят в прохладном ночном воздухе. Если бы я могла дотронуться до них и взять, я бы схватила эти слова и прижала их к своей груди… В воздухе еще дрожит тихий голос, который шепчет самые лучшие слова на свете: «Я люблю тебя…»

Улыбка касается моих губ, и я медленно выдыхаю, опасаясь, что воспоминание уйдет. Однажды эта маленькая девочка станет взрослой девушкой… Однажды я смогу принимать душ в одиночестве… Однажды я спокойно выпью чашечку кофе и почитаю любимую книгу… Однажды я выйду из дома одна, не беспокоясь, что меня кто-то ждет обратно… Однажды я верну себе себя… Но сегодня я отдаю себя ЕЙ. Я устаю, иногда у меня не хватает сил, но я знаю, что меня ТАК любят и я ТАК нужна. И поверьте, это Лучшие Мгновения Моей Жизни!

Մամ... ես քեզ սիրո՜ւմ եմ

Գիշերվա 2-ին լսում եմ փոքրիկ ոտքերի թփթփոց՝  աղջիկս եկավ իմ սենիակ: Ես  անշարժ պարկած եմ և հազիվ եմ շնչում: Միգուցե, նա վերադարնա իր մոտ և չանհանգստացնի ինձ քնելուց...

 - Մամա՜: Մամ ջա՜ն: - կանչում է նա քնաթաթախ ձայնով:

 - Հա... ինչ է պատահե՞լ: - հազիվ պատասխանեցի ես, չզսպելով դժգոհությունս:

Նա չի խոսում, աչքերը փայլում է թույլ լույսի տակ 

  - Մամ... Ես քեզ սիրու՜մ եմ:

 - Իսկ ես քեզ...

 - Իսկ ես ավե՜լի ուժեղ...

 Պարկում է կողքս և անմիջապես քնում: Բայց նրա խոսքերը դեռ կախված են հով գիշերվա օդում: Եթե ես կարողանաի այտ բառերը վերցնեի ես

կսեղմեի  նրանց իմ կռցքին... Ոդում մինչև հիմա դողում է այդ ցածր ձայնը, որը շշնջում է աշխարի ամենա լավ՝ - Ես սիրում եմ քեզ...

Ժպիտը դիպչում է  շուրթերիս,ես դանդաղ արտաշնչում եմ , վախենալով, որ հիշողություններս կգնան: Մի օր այս փոքրիկ աղջիկը կդառնա մեծ օրիօրդ… Մի օր ես կկարողանամ միայնակ լոգանք ընդունել … Մի օր ես կկարողամ  հանգիստ խմել իմ մի բաժակ սուրճը և կկարդամ իմ սիրելի  գիրքը… Մի օր ես դուրս կգամ  տանից մենակ, չանհանգստանալով, որ մեկը սպասում է իմ վերադարձին… Մի օր ես կվերադարձնեմ ինքս ինձ… Բայց այսօր ես հանձնում եմ ինձ ԻՐԵՆ:

Ես հոգնում եմ, երբեմն իմ ուժը չի հերիքում, բայց ես գիտեմ, որ ինձ ԱՅՆՊԵՍ են սիրում և ես  ԱյՅնՔԱՆ պետք եմ: Եվ հավատացեք, որ դրանք  իմ  կյանքի ամենալավ պահերն են: